شعر راجع به ورزش

                                                                                                                                         شعری از ملک الشعرای بهار:

                                                                                                                                              تن زنده والا به ورزندگی است

                                                                                                                                             که ورزندگی مایه ی زندگی است

                                                                                                                                                به ورزش گرای و سرافراز باش

                                                                                                                                              که فرجام سستی سرافکندگی است

                                                                                                                                                    ز ورزش میاسای و کوشنده باش

                                                                                                                                                                 که بنیاد گیتی به کوشندگی است

                                                                              ورزش مفرّح جان است و روح و تن

                                                                           چون ژاله است و گل، مَثَل ورزش و بدن
                                                                       تا رخنه کرد رخوت و سستی، به سینه ات
                                                                             بر سینۀ غم خود دست رد بزن
 ورزش تو را به اوج نشاط است رهنمون
بی ورزش آدمی به نسیمی است سرنگون
ورزش جلا و صیقل روح است و جسم تو
اینگونه هم برون تو زیباست هم درون